Van "The lake district" naar Patagonia 1 maart, na de mooie omgeving van Villa la Angustura & Villa Traful, zijn we begonnen aan de oversteek richting  "Patagonie". Een busreis van twee dagen over Ruta 40 langs oa el bolson, Esquel, tussenstop in het plaatsje Porito Moreno en eindbestemming El Chalten. Na de Ruta de los siete Lagos waren we weer in een hele andere wereld terechtgekomen. De outback van Argentinië: vlaktes gevuld met kleine struikjes en hoopjes dor mos zo ver als je kunt kijken, soms wat glooiingen en beginnende bergen, guanaco's (soort lama's), Rhea (soort emu/struisvogel), kleine dorpjes, veel wind en oja.... De helft hobbelen over niet-geasfalteerde wegen. Busreis was prima en bijna comfortabel, wel nog even 4 uur ergens staan wachten door wat communicatie probleempjes, maar daar wen je hier snel aan en de bus gaat gewoon, dat kun je van de vliegtuigen niet zeggen. Het eerste stukje karakteristiek Patagonie (Santa Cruz) dat we hebben gezien was in El Chalten, onze eerste halte. Dit leuke en gezellige hikers-plaatsje was voor 3 dagen onze uitvalsbasis om eerst de Mt Fitzroy te gaan bekijken aan de rand van "Laguna de los tres" (8uur flink doorlopen) en de dag erna de Cerro Torre te zien (2 uurtjes). Vanuit ons leuke Nothafagus B&B, begonnen we de dagen goed met een heerlijk ontbijt en een strak blauwe lucht, waar sommige bergfanaten soms 2 weken op wachten. Wat een super mooie plaatjes hebben we hier gezien, echt mega indrukwekkend. Lopen in de buitenlucht, een zonnetje, bos, gletsjers en besneeuwde bergen op de achtergrond. Wat wil een mens nog meer.... Frank kon wil iets bedenken, namelijk gratis kamperen op een camping aan de voet van de Mt FitzRoy, maar helaas was lies te gehecht aan de B&B. Onze volgende busreis ging naar El Calafate (waar ze wel weer een ATM hadden), dit keer naar 4 uur bussen. Een heel ander plaatsje met veel te veel toeristen, beetje gebrek aan sfeer, maar wel een belangrijke reden om erheen te gaan, namelijk het bezoeken van de Porito Moreno Gletsjer!  Wat een imposante verschijning met zijn 30km lengte en 250km2 oppervlakte. Eerst zijn we er vanaf verschillende kanten langsgelopen om de stukken in het ijs te zien en horen vallen. Vervolgens een bootje op, langs de ijswal gevaren en nog een kleine trekking met spikes over de gletsjer gemaakt. Afgesloten met whisky en 600 jaar oud ijs (ik vond het ijs lekkerder).... wat een top dag! Verder hebben we in El C nog de flamingo's bekeken bij Laguna Nimes (Lago Argentina). Vanuit El C zijn we vertrokken richting  Puerto Nateles (Chili), ongeveer 3/4 dag tuffen met de bus incl. het wachten bij de grens. Voor het eerst naar Chili, daar hadden we heel veel zin in. Geen fruit en groenten meenemen was de instructie en dat nemen ze heel serieus: tas controle, bagpack door de x-ray, honden door de bus! Iedereen gaat eigenlijk maar voor 1 ding naar Puerto Nateles: "Parque Nacional Torres del Paine" om daar de "W" of de hele loop te lopen, georganiseerd of alleen, in tenten, hotels of refugio's en met mooi of slecht weer. Wij kozen voor 3-dagen met gids, in Refugio's en regen. Wij hebben in 3 dagen samen met onze gids en een geadopteerde marrokaanse Fransman uit London (Othman, die geen plan had en geen geld voor een gids), ongeveer 55 km gelopen. Dag 1: door de regen naar het uitzichtpunt "las Torres" gelopen. Op de top liepen we in de sneeuw en het normale wow effect werd vervangen door het hmmm-effect, van "Hmmm jammer dat we de hele dag een berg oplopen om het hoogtepunt van het park in de mist te zien", maar wij als geboren hikers lieten ons niet kisten. Op naar de warme refugio las Torres'. Hier waren ze ons en wat andere nl's met wie we 's avonds voor de openhaard zaten te kletsen, vergeten te vertellen dat om 11pm de stroom van het pand ging. Daar stonden we dus in het pikke pikke donker in de gang, iedereen netjes in bed en wij hadden lekker onze bagpacks in een locker zitten (waar dus ook de zaklamp in zat). De tweede dag zijn we eerst met een busje naar een catamaran gebracht om een meer over te steken waardoor we niet de saaie lange tussenstukken hoefden te lopen van de "W". Onderweg lag er een karkas langs de weg waar ongeveer 26 condors op waren afgekomen: jongen, mannetjes, vrouwtjes en nog wat kleinere havikken. Niet normaal hoe groot die beesten zijn en super om dat hele schouwspel van dichtbij gezien te hebben. Wederom regenachtig weer tijdens de wandeling door de French Valley naar de gletsjer, waar we alleen de onderkant van konden zien door de mist. Echt patagonisch weer maar dat mocht de pret allemaal niet drukken want de omgeving en de ervaring was super. We hadden alleen veel medelijden met de mensen die in de tenten sliepen terwijl het sneeuwde en bijna vroor. De laatste dag was het weer veel beter en zijn we langs Lago Grey naar de Grey Glacier gelopen zonder al te veel klimmen (22km). Super tocht en een mooie gletsjer met drijvende ijsschotsen als beloning. Ondertussen kom je elke dag dezelfde mensen tegen, wat het lopen in Torres' del Paine ook leuk maakt. 3 dagen was voor ons samen genoeg, bij Frank kriebelde het heel erg om de hele loop te lopen (135km in 8 dagen), wat onze gids Alejandro 2 dagen later ging doen. Goede reden om nog eens terug te gaan. Tierra del Fuego: Fin del Mundo Na het lopen zijn we de krappe bus weer in gegaan richting Ushuaia (12uur en wederom de grens over, terug naar Argentinië). Met de bus de Straat van Maggelhaen overgestoken en vlak voor Ushuaia nog even door een besneeuwde pas, maakte het een mooie rit. Vuurland noemen ze het hier door de vuurtjes die de inheemse bevolking hier de hele dag stookten om een beetje warm te blijven. Wij kregen hier wel het "einde van de wereld gevoel", door het grauwe weer, de uitgestrekte bossen en de haven waar de boten naar Antartica vertrekken (1000 km van ushuaia). We hebben veel mensen gesproken die of net terug waren uit Antarctica of nog moesten gaan (2 dagen en en 2 dagen terugvaren + 6 dagen ronddobberen tussen het ijs en de wilde dieren). Moet fantastisch zijn en voor ons een goede reden om een keer terug te gaan. Zonder Antarctica hebben we ons ook super vermaakt samen met Joost die we in Bariloche eerder hadden ontmoet. We hebben een tocht gemaakt over de beruchte Beagle channel (incl sea lions) met de oude lighthouse als pronkstuk en "beagle" biertjes van de tap op de boot. Dit kanaal verbindt de Pacific en Atlantic ocean en is een verbinding naar Cape Horn (jaja vernoemd naar Hoorn) en een bewijs dat de Nederlanders succesvol waren in hun handels- en ontdekkingsreizen. Een ander hoogtepunt aan het einde van de wereld was het national park waar we een dagtocht hebben gemaakt, door het bos en langs de beagle channel. Tenslotte nog wat geschiedenisles gehad in het maritiemmuseum wat een voormalige gevangenis was. Interessant om te zien hoe ze hier het voorbeeld van de Engelse gevangenissen op tasmanie hebben gekopieerd. Last but not least hebben we hier ook world's deadliest catch gegeten, de kingscrab, heerlijk! Vanuit onze Las Aguilas B&B zijn weer vertrokken met dit keer een andere busmaatschappij (Pacheco), naar Punta Arenas (Chili). Het is nu 16 maart en we hebben er precies 1 maand Argentinië opzitten. Wat een veelzijdig en groot land. We zijn best moe van het reizen en de lange afstanden maar je krijgt er zo veel voor terug, leuke nieuwe contacten, mooie kiekjes en natuurlijk een goed gevoel bij hoe een land functioneert. We vliegen morgen van Punta Arenas naar Santiago, voor weer een nieuw avontuur. Met nog 7 weken te gaan realiseren we ons dat de tijd snel gaat, dat maanden weken zijn geworden, dat het echt bijzonder is dat we dit samen aan het doen zijn, dat we onze lieve vrienden en familie missen en dat we nog 7 topweken tegemoet gaan! Heeeeeeeeerlijk! Saludos amigo's Frank&Lisa