Hola/Iorana, Na al het mooie overweldigende natuurlandschap van Patagonie en zuid-Argentinië was het weer tijd voor een stedelijk avontuur in Santiago. Met 5 mio inwoners toch een behoorlijke zuid-Amerikaanse stad waar de meningen nogal over verdeeld zijn. Tijd dus om daar zelf wat van te gaan vinden. Onze uitvalsbasis was El Patio Suizo, een prima B&B gelegen in de wijk Providencia, waar "je raadt het al" veel Zwitsers komen. Hartelijk ontvangen door Fritz een vriend van de eigenaar die de Mt Everest had beklommen (daar zit je dan met 3x dam tot dam loop (-:)! Het was weer even omschakelen qua weer, van 10 graden in Punta Arenas naar 33 graden in Santiago, tijd voor slippertjes en de t-shirts (voor de oplettende kijkers naar de foto's, dit zijn weer dezelfde als daarvoor, we leven namelijk al een tijdje uit dezelfde tas). Santiago vonden we een leuke en veelzijdige stad, een beetje het Madrid van Spanje. We zijn begonnen met een fietstocht door de drukke stad (la bicicleta Verde, Parks&Politics) wat direct een goed overzicht gaf van de verschillende wijken (27 in totaal). Wij vonden de wijken Providencia, Bellavista, Lastarria en Cevico het leukst. We hebben een goede update gehad over een stukje geschiedenis van Z-A en in het bijzonder die van Chili met als meest gevoelige en in de stad tastbare onderdeel "Salvador Allende" vs "Pinochet", praten over de militaire coup verdeeld de mensen in dit land nog steeds. Hoogtepunten voor ons waren verder een bezoek aan park metropolitano met het San Cristobal standbeeld, mooie stadview vanaf Cerro Santa Lucia en een foto-expositie van de net overleden Koen Wellink in het cultureel centrum. Rapa Nui- Te Pito o Te Henua (the navel of the world) - 3700km vanaf Santiago en ruim 5 uur vliegen Na 2 dagen Santiago was het dan eindelijk tijd voor paaseiland waar we heel erg naar uit hebben gekeken vanaf dag 1. Maar het blijkt nog niet zo makkelijk om er te komen. Aangezien we al in september hadden geboekt en dit een vlucht is wat deel uitmaakt van onze world ticket, viel de prijs voor ons wel mee, maar een losse ticket is gigantisch duur en aangezien er gemiddeld maar 4x per week een vlucht gaat met LAN vanuit Santiago moet je dit zorgvuldig plannen. De vlucht was al 2 x verzet terwijl we aan het reizen waren en ook de vertrektijd verschoof steeds. Toen we ook lisa niet meer konden vinden bij het inchecken zijn we maar even naar Een LAN kantoor gegaan, maar alles was In orde. De avond voordat we vertrokken spraken we nog met een Zwitser die 2 weken geleden een documentaire had gemaakt met National Geographic en een paar dagen langer op het eiland moest blijven omdat ze de start- en landingsbaan aan het bijwerken waren, dus we waren klaar voor een avontuur. Na een hele relaxte vlucht kwamen we aan op en nog relaxter eiland. We verbleven bij B&B 'Chez Jerome' en Jerome stond ons netjes op te wachten bij het vliegveldje en we kregen een bloemenketting omgehangen. Eerst even een rondleiding over het eiland gehad  (in 15 min) en 's middags de zeeschildpadden in de haven en de voetbalcompetitie van Rapa Nui (paaseiland) mogen aanschouwen aan zee met de Moai (beelden) op de achtergrond. Wij vonden de sfeer op het eiland allebei echt heel ontspannen. Alles doet een beetje kneuterig aan, wat echt zijn charme heeft! We hebben een dag met Jerome (die ook gids was) over het eiland getuft en een dag zelf een auto gehuurd (de kleinste 4x4 die we ooit gezien hadden). De hoogtepunten zijn natuurlijk de beelden maar ook de 3 slapende vulkanen waardoor het eiland is gevormd. Wat wij echt heel leuk vonden was het mysterieuze aan de beelden. Veel van de Rapa Nui geschiedenis is verloren gegaan omdat simpelweg bijna alle mensen om het leven zijn gekomen door ziektes, hard werken in Peru, stammenoorlogen en honger. Aangezien deze mensen niets opschreven moeten ze het hebben van ontdekkingsreizigers als Roddeveen (nl die het eiland heeft ontdekt met pasen in 1722) en natuurlijk Cook. Anyway, ze weten hoe, waar en hoeveel moai's (beelden) er zijn gemaakt en hebben alleen ideeën over hoe ze werden verplaatst, waarom ze met de rug naar de zee stonden, hoeveel er waarom op een plateau stonden en waarom er zoveel onafgemaakte beelden op het eiland liggen op weg naar een plek om neergezet te worden. Om een voorbeeld te geven; het grootste beeld is 21,6 meter en weegt iets van 9 ton en de opinie is dat ze de beelden in staande positie verplaatsten omdat ze anders in tweeën zouden breken. Sommige beelden werden meer dan 15km verplaatst over heuvelachtig landschap. Gemiddeld deden ze een jaar over het maken van een beeld en kwam de tijd om ze te verplaatsen ook aardig in die buurt. Bizar om dat schouwspel in te beelden (-: en dan daar rond te lopen in een soort groot openlucht museum. Het is een duur eiland maar daar krijg je een super ervaring voor terug. Het toerisme wordt goed beperkt door het aantal vluchten dus buiten het grootste plaatsje Honga Roa kom je niemand tegen en kun je genieten van het ruige landschap!! We laten Chili even achter ons en zijn klaar voor een nieuw avontuur in Lima. Hasta Luego! Liefs Lisa & Frank