Lieve allemaal!

Na een mooi Peru willen we jullie graag meenemen in onze Bolivia avonturen van de afgelopen twee weken. De slogan: Bolivia, lo auténtico aún existe', doet zijn naam echt eer aan.

Direct nadat we vanuit Puno (Peru) de grens overgingen vlak bij Copacabana (Bolivia), merk je dat je in een ander land terecht bent gekomen. Zeker wanneer je met de bus aan het reizen bent omdat de wegen hier niet echt heel erg goed worden aangelegd en bijgehouden. Vanuit Copa. zijn we met de boot naar Isla Del Sol gegaan om daar het eiland in het Lake Titikaka rond te lopen en er een nachtje te slapen. Overdag veel touristen gezien en ´s avond kon je merken dat het geen hoogseizoen was aangezien we de enige in het hostel waren en ze gemiddeld 2 dingen van de kaart verkochten in elk café/restaurant op het eiland. Wel mooi om door de dorpjes op het eiland te lopen en de bewoners een beetje te observeren, we kregen het idee dat het hier wat traditioneler is dan in Peru en veel meer Back to Basic, wat het reizen wat ons betreft iets leuker maakte. Daarnaast kun je merken aan de prijzen dat Bolivia het armste land van Zuid- Amerika is, alles kost net niets, maar daar staat ook tegenover dat meer dan de helft van de bevolking onder de boliviaanse armoede grens leeft en dat is zeer schrijnend om te zien. Desalniettemin vonden we de bevolking zeer vrolijk en vriendelijk en kun je veel meer contact maken dan in de rest van de landen tot nu toe. Misschien komt dat ook doordat we steeds beter in ons ¨Huis-Tuin-en-keuken¨ spaans worden.

Na Isla del Sol en een dagje Copa hebben we de oversteek gemaakt richting La Paz wat een volwassen stad is. Hier in het land zijn er diverse groeperingen die tegen de Urbanisatie zijn en wanneer je La Paz in of uit rijdt kun je goed zien waarom. Mensen leven hier echt schraal, op elkaar gepropt en proberen allemaal dezelfde producten te verslijten op de vele Ferias (straatmarkten). Hierdoor komt het traditionele plattelandsleven sterk onder druk te staan. Eenmaal in het centrum van La Paz aangekomen werden we direct geconfronteerd met de grootste nationale hobby van de Bolivianen, namelijk: ¨STAKEN en Demonstreren¨. Eerst dachten we dat ze vuurwerk aan het afsteken waren, maar dat bleek dynamite te zijn. Geen paniek verder, alleen sommige wijken wat minder toegankelijk.

Vanuit La Paz zijn we vrijwel direct naar Rurrenabaque gegaan voor een Pampas tour. Daarvoor moesten we alleen eerst met Amazonas vliegen in een 18 persoons propvliegtuigje, die gemiddeld twee keer per dag gecancelled wordt. Op goed geluk dus maar, en het geluk wat er want zowel de heen en terugvlucht gingen vlekkenloos! De Pampas zijn zeer populair onder Israeli omdat er 2 vermist zijn geraakt en na een periode van rondzwerven weer in de bewoonde wereld zijn aangekomen en daar een boek over hebben geschreven. Diegene die ze gevonden geeft is een touragency gestart en daar komen nu alle jonge Israeli op af en ondanks dat er maar 7 miljoen Israeli zijn, zijn het er heeeeel veeel die je onderweg tegenkomt. Zo ook in ons vliegtuig naar Rurrenabaque, waar na het opstijgen de keppels, bijbelteksen, liederen op Iphone en boetekleden etc te voorschijn werden gehaald. We zullen nolit weten of het heeft geholpen, maar we waren goed geland en hebben geduimd dat we niet dezelfde tour hadden geboekt. Dat was niet het geval want we hadden een prive-tour mete en perfecte gids en zijn vriendin die ons alles van de pampas heeft laten zien wat er te vinden viel in 3 dagen. Wat een super ervaring en wat een totale andere wereld die je binnestapt op het moment dat je de jungle/savanne achtige omgeving buiten Rurrenabaque in rijdt. In 1 woord geweldig. Capibari´s, anaconda, kaaimannen, roze dolfijnen, apen en een stuk of 100 verschillende vogels spotten bij dag en nachtlicht verveelt echt nooit. Daarnaast sliepen we in eco lodges in de middle of nowhere wat het ook echt bijzonder maakt. Echt een hoogtepunt van onze trip.

Na al dat natuurlijk schoon was het tijd voor Frank om zijn 30ste verjaardag te omarmen in La Paz. Wat een feest en heerlijk gevoel om eindelijk met twee benen de 30 in te stappen. Uiteraard hebben we daar (met hulp van Lies) een mooi en gepast feestje van gemaakt, met appeltaart, bier, bitterballen, kaasplankje en jaja....hutspot in La Paz!!!!

Ons laatste uitstapje in Bolivia was de Salar-Uyuni tour, maar om daar te komen moesten we eerst La Paz uit zien te komen wat nog niet zo makkelijk was. We hadden namelijk een treinticket geregeld van Oruro naar Uyuni om de slechte bus te vermijden. Het probleem was alleen dat er in de ochtend van de 15e geen bussen vetrokken vanuit La Paz omdat alle hoofdwegen gebarricadeerd waren door mijnwerkers en andere hobby-stakers en dagjes boliviaanse touristen. Maar goed, we didn´t take no for an answer, dus hopake rinden naar een ander busstation midden in Barrio Alto (niet de beste wijk van La Paz) om er vervolgens achter te komen dat er echt geen enkele bus de stad verlaat omdat de file net buiten de stad door de blokkades redelijk uit de hand begon te lopen. Dan maar met de taxi (wat ons uiteindelijk 55 euro heeft gekocht = veel geld voor hier), die het taxi bordje en de rest van zijn busje haalde omdat ze het niet echt fijn vinden al ser toch touristen worden vervoerd ondanks de blokkades. De eerste 20 minuten gingen prima tot we werden ingehaald door een soort ME troepen en in de verte 1000den mensen op een berg zagen staan....Oeps. Maar onze Juan Schumi kon dit wel regelen en is dwars door het platteland, riviertjes, mulzand, opstoppingen gereden en heeft in een klein uurtje de hele opstopping omzeild. Op naar Oruro om daar met de Expresso del Sur naar Uyuni te gaan, wat een mooie treinreis en wat een dag. De volgende ochtend was het tijd voor onze Salar tour en alles wat je hierover leest werd werkelijkheid. In plaats van met max 6 personen werd er op het laatste moment toch nog een 7e persoon in de jeep gepropt en was de gids misschien wel meertalig, maar beheerste niet een taal waar je in Europa mee uit de voeten kunt. Daarnaast vertrokken we wat laat en was het programma wat onduidelijk door de blokkades di e we nooit hebben gezien. Verder heeft het woord Budget tour hier voor ons echt een nieuwe lading gekregen, dat betekent namelijk dat je slaapt in bedden die ruiken naar natte honden, dat er soms gewoon helemaal geen water is (ook niet voor de WC) en dat de open riool lucht niet meer uit je gedachten te krijgen is. Waarom ze dit al 20 jaar op dezelfde manier kunnen aanbieden is omdat deze tour je door landschappen heen loodst die zo belachelijk mooi zijn, dat het je niet uitmaakt welke hygiene omstandigheden je hiervoor moet trotseren. Wat een plezier voor het oog, van zoutvlakte (met water), laguna´s, vulkanen, flamingo´s, zonsondergangen en opkomsten, geizers, heet water bronnen, het kon niet op. Super gaaf.

Na deze drie dagen was San Pedro de Atacama in Chili een feest op het gebied van Eten, lekker ontbijten, warm douchen en was het weer lekker warm. Prima overgang naar opnieuw Chili van waaruit we morgen naar Rio de Janeiro zullen gaan vliegen.

Wat een mooie ervaring en met nog 1 week voor de boeg, kriebelt het bij ons beiden om iedereen weer te kunnen zien en spreken.

Het is ook fijn om weer zin te hebben om naar huis te gaan!!!!

Tot heel snel!

Liefs Frank & Lisa